Rozdział VI

Stajnia znajdowała się na tyłach szkoły. Jakieś pięć minut drogi od głównego wejścia. Z daleka wydawała się stosunkowo nie wielka, ale gdy  szłyśmy w jej stronę stawała się coraz większa. Teren pod nią przeznaczony był ogromny. Wokół znajdowały się pastwiska, wybiegi oraz padoki. Na niektórych z nich pasły się konie, na innych trwały zajęcia. Kto by pomyślał, że przy samej szkole może znajdować się taki obiekt.
- Podoba się? - Evelyn posłała w moja stronę promienny uśmiech.
Co prawda byłam zachwycona tym miejscem, ale moje myśli nadal krążyły wokół Gabriela. Następnym razem jak go poproszę o rozmowę, nie zgodzi się.Wystawiłam go . On teraz pewnie czeka pod szkołą i wypatruje mnie spośród wychodzących uczniów.
- Jestem głupia - stanęłam i walnęłam się dłonią w czoło. Po chwili zorientowałam się co zrobiłam i spojrzałam na zaciekawioną blondynkę.
- Rozumiem, że to nie jest odpowiedź na moje pytanie.Od dziesięciu minut chodzisz zamyślona i jesteś nie nieobecna. Co się dzieje?

Stanęłam przy ogrodzeniu i zacmokałam na stadko koni stojących niedaleko mnie. Jeden z nich się zainteresował i powoli podszedł do mnie.
Była to przepiękna klaczka o ciemno gniadym umaszczeniu. Położyłam dłonie na jej pysku i wsłuchiwałam się w jej równomierny oddech. Po chwili spojrzałam na Eve i odpowiedziałam rozkojarzona:
- Miałam z kimś porozmawiać i jakoś tak nie za bardzo wyszło..
- Z Gabrielem? - dodała prowokacyjnym głosem i podniosła jedną brew do góry. - Trudno nie
zgadnąć. - wzruszyła ramionami - Znasz tylko Jego, mnie, Nadię i Jacksona. Chyba, że o czymś nie wiem. A tak to został tylko przystojny brunecik, ponieważ nie śmiem podejrzewać cię o chęć rozmowy z ostatnią dwójką.
- Rozgryzłaś mnie. A teraz chodźmy już.
Podeszłyśmy pod wejście stajni, gdzie zebrała się już grupka około piętnastu osób. Na środku stała niewysoka, smukła dziewczyna, o rudych włosach, która jak później się zastanowiłam, musiała byc instruktorką.
- Witamy nową zawodniczkę, nazywam się Hannah Stuart, a ty to zapewne Alice Parker, tak?
- Zgadza się, dzień dobry.
Dosyć szybko zauważyłam lekceważące spojrzenie Nadii. Powiedziała coś szeptem do swoich koleżanek, po czym cała czwórka wybuchła śmiechem.
- Proszę o spokój. Alice, miałaś kiedykolwiek jakiś kontakt z jeździectwem?
- Tak, przez niecałe pięć lat, niestety później nastąpiła trzy letnia przerwa, aż do dzisiaj.
-Rozumiem, dzisiaj przydzielę ci konia i będę cię obserwować. Pod koniec zajęć dorzucę cię do odpowiedniej grupy. - uśmiechnęła się - W szatni masz przygotowane ciuchy.
- Dziękuję, coś jeszcze?
- Myślę jakiego konia ci przydzielić...
- Tą opasłą, stara kobyłę z drugiej stajni - podsunęła odważnie Nadia, na co wszyscy wybuchli śmiechem. Zacisnęłam pięści i skupiłam się na instruktorce ignorując docinki grupki dziewczyn.
- Weźmiesz Draco. Znajduje się na pastwisku po prawej stronie. Siwy, trzy letni arabek. - odpowiedziała uśmiechnięta ignorując propozycję Nadii. - Za pół godziny widzę was gotowych na głównym padoku. Spojrzałam na Eve i razem weszłyśmy do stajni.
- Widziałaś jej minę? - blondynka cicho mnie spytała
- Aha. Niestety... Ciekawie się zapowiada.

 Szybko się przebrałam, chwyciłam kantar i ruszyłam na pastwisko. Weszłam na łąkę.Jasne promienie słońca przebijały się przez gęstwinę drzew. Spojrzałam w górę. Po nieboskłonie szybował jakiś drapieżny ptak i rzucał cień na rozległy teren. Kochałam naturę, już od małego interesowałam się małymi żywiątkami w trawie, oraz tymi większymi zwierzakami.
Delikatny wiatr rozwiewał kosmyki moich włosów. Na mojej twarzy, momentalnie, pojawił się szeroki uśmiech. Uwielbiałam takie chwile, człowiek staje się beztroski, zapomina o wszelkich zmartwieniach.
Podeszłam do siwego rumaka, był cudowny, od razu się w nim zakochałam.
Ostrożnie położyłam dłoń na jego pysk po czym powoli założyłam kantar i ruszyłam z powrotem do  stajni, gdzie czekała na mnie Evelyn.
- Jest cudowny! - dziewczyna była zachwycona niemniej niż ja.
- Tak, fantastyczny. Musi mieć wspaniały temperament. Od razu zauważyłam, że ma charakterek.
Przez cały czas kiedy czyściłam Draco, prowadziłyśmy ożywioną dyskusję na temat nauczyciela historii. Co dziwne, do tej pory nie natknęłam się na Nadię.Po piętnastu minutach byłam gotowa i zadowolona, że pamiętałam wszystko co i jak należy po kolei zrobić.
- Alice, jesteś gotowa? - zza rogu wyszła Hannah i spojrzała na oporządzonego konia.
- Tak, poradziłam sobie - uśmiechnęłam się.
- W takim razie zapraszam cię na padok, tylko chciałam cię uprzedzić, Draco ma swoje humorki i musisz być czujna.
- Wiem, że araby z charakteru są płochliwe, a ten w dodatku jest młody, czemu mi go pani przydzieliła, mimo tego, że nie jeździłam niecałe trzy lata?
- Owszem, zdaję sobie z tego sprawę, ale również widzę w tobie potencjał i wiem, ze doskonale sobie poradzisz.

** Półtorej godziny później **

Zajęcia były spokoje i trwała na nich przyjemna atmosfera. Nadia nic nie mówiła, jednak widziałam w jej oczach pogardę. Draco spisał się wyśmienicie, był co prawda ożywiony, ale tak jak mówiła instruktorka, dałam sobie radę. Hannah była zadowolona i przydzieliła mnie do grupy zaawansowanej. Byłam co najmniej zszokowana, a także mego szczęśliwa. Dobry humor także udzielał się mojej koleżance. Właśnie zaczynała mówić kolejne przemyślenie, kiedy przerwał jej znajomy głos.
- Niezła z ciebie kowbojka.
Uśmiechnęłam się i spojrzałam w stronę, z której dochodził głos. O ścianę, stał oparty Gabriel z rządkiem białych zębów na wierzchu. Wymieniłam z Eve porozumiewawcze spojrzenia. Dziewczyna dała mi całusa w policzek, pożegnała się i poszła w swoją stronę. Zrozumiała, ze chciałam porozmawiać z przystojnym brunetem. 
Spojrzałam na chłopaka. Był porażająco przystojny, musiałam przyznać, ze w moim typie. Gdy tak się do mnie uśmiechał miał takie śliczne dołeczki. Miał w sobie coś, co sprawiło, że mimowolnie się uśmiechnęłam. - Po chwili zgromiłam siebie w myślach. Przecież nie byłam zainteresowana, nie chciałam się z nikim wiązać.
Niepewnie podeszłam i zaczęłam wylewać potok słów:
- Przepraszam, że nie poczekałam, że musiałeś tutaj przyjść, pewnie jesteś na mnie zły i przepraszam za poranek. Okropnie cię potraktowałam i nie powinnam tak i o matko.. Nie wiem co jeszcze powiedzieć, przepraszam, nie gniewaj się na mnie..
Chłopak patrzył przez chwilę na mnie i roześmiał się. Objął mnie ramieniem i przytulił. Moje ciało automatycznie zareagowało i odsunęłam się kawałek od niego. Brunet zrobił zawiedzioną minę, ale i tak po chwili na jego ustach widniał uśmiech.
- Nie gniewam się, na ciebie. Nie mógłbym.
- To dlaczego wtedy na stołówce... Tak oschle zareagowałeś jak podeszłam?
- Bo naprawdę mamy z chłopakami sporo roboty. Niedługo koncert i jeszcze kilka dodatkowych spraw do omówienia nam zostało. Przepraszam jeżeli cię uraziłem.
- Nic się nie stało.. I tak wina po mojej stronie jest.
- Nie ma żadnej winy, koniec tematu. Chodź, odwiozę cię do domu.
- Skoro nalegasz.. - ucieszyłam się niezmiernie i ruszyłam za chłopakiem. Po chwili zorientowałam się, że przecież nie przyjechał samochodem. Stanęłam i spojrzałam na niego niepewnie. - Jesteś motorem.
Spojrzał zdziwiony i kiwnął głową - Owszem.. Nie musisz się obawiać. Nie jestem początkujący, ze mną jest zawsze bezpiecznie.
- No nie wiem...
- Chodź i o nic się nie martw. Gdybym nie potrafił jeździć, nie dostałbym prawka.
Przez chwilę się wahałam, ale kiwnęłam głową na zgodę. Chwilę szliśmy w ciszy, aż Gabriel się odezwał:
- Ładnie tańczysz - wyszczerzył zęby.
Nie wiedziałam o co może mu chodzić. Spojrzałam na niego zdziwiona. - Nie rozumiem..
- No dzisiaj. Rano.
Stanęłam jak wryta. Dzisiaj z samego rana tańczyłam w samej bieliźnie nie przejmując się niczym. A on to widział. Musiałam się spalić jak burak ze wstydu. - Nie widziałeś tego, proszę, powiedz, że nie wiedziałeś!
- Nie mogę, ponieważ widziałem - zaczął się śmiać - Masz bardzo seksowne ruchy - Przekomarzał się ze mną. - Naprawdę.
- Ty cholerny zboczuchu! - chłopak zaczął uciekać, a ja rzuciłam się za nim w pogoń, śmiejąc się na całe gardło. Po drodze wyciągnęłam butelkę wody z torby, odkręciłam nakrętkę i kiedy już go dogoniłam, wylałam na niego całą zawartość i zaczęłam zwijać się ze śmiechu.
- O nie! Teraz to już przegięcie! - dopadł mnie i zaskoczył atakiem łaskotek. Znów poczułam jego dotyk i automatycznie doprowadziłam się do porządku, odsuwając się od niego. Odchrząknęłam - Gdzie zaparkowałeś?
- Pod wejściem - wskazał na czarny motor, a ja od razu ruszyłam w jego stronę. Usłyszałam za sobą ciche westchnięcie.
Zrobiło mi się przykro. Po raz kolejny się od niego odsunęłam jakby był trędowaty. Ale miała ku temu powody. Przebyłam parę nieudanych związków. Jeden był na tyle tragiczny, że przeszłam załamanie nerwowe. Chłopak, z którym byłam próbował mnie zgwałcic w klubie. Gdyby nie pomoc Davida, nie wyobrażam sobie jak mogłoby się to skończyć. Od tego czasu podchodzę sceptycznie do chłopaków. Dlatego tak nerwowo zareagowałam gdy Gabriel chciał mnie przytulić, pocałować w policzek, czy łaskotać.
Spojrzałam na piękną czarną maszynę i stanęłam przejeżdżając palcem po kierownicy,
- Robi wrażenie.
- Robi wrażenie dopiero jak się na niego wsiądzie. - Usiadł pierwszy i spojrzał na mnie - Zapraszam.
Usiadłam niepewnie i położyłam ręce na kolanach. Gabriel podał mi kask.
- A ty co założysz?
- Ja sobie dam radę, nie martw się.
- Nie wezmę go. Pójdę do domu na piechotę.

- Siadaj i nie wydziwiaj. Dzisiaj sobie dam radę, jutro przyjadę po ciebie samochodem.
- A skąd pewność, że chcę z tobą jechać? - założyłam ochronny kask
- Mam takie przeczucie. - Odpalił silnik i spojrzał prze ramię. - Jak będziesz się trzymać?
-Jakoś sobie poradzę.

Wtedy stało się coś, czym Gabriel mnie zaskoczył. Sięgnął rękoma do tyłu, złapał mnie za nadgarstki i pociągnął do przodu, sprawiając, że musiałam się do niego przytulić.
- Tak będzie bezpieczniej. - położył ręce na kierownicy i ruszył z podjazdu.
Czułam, że Gabriel był rozluźniony i odprężony. Natomiast ja byłam spięta i zdenerwowana. Po pierwsze, musiałam objąć chłopaka, a tak wzbraniałam się przed jego dotykiem, a po drugie, jechałam na motorze, czego cholernie się obawiałam. Chłopak dodał gazu, a ja mimowolnie mocniej go objęłam i wtuliłam głowę w jego plecy. Bałam się jak nigdy dotąd. Wycieczka trwała około pięciu minut. Gdy tylko Gabriel stanął pod moim domem pospiesznie zeskoczyłam z motoru, co byo ogromnym błędem. Natychmiast runęłam na ziemię. Brunet przez chwilę się śmiał, po czym od razu podał mi rękę. Odrzuciłam jego pomoc i sama się podniosłam, po czym zaczęłam chichotać pod nosem.
- Nigdy-więcej-z-tobą-nie-wsiądę-na-motor!   - zaakcentowałam każdy wyraz oddzielnie i podałam mu kask.
- Wsiądziesz i to nie raz. Z chęcią bym został i pogadał ale muszę uciekać, jestem umówiony z kumplem.
- Jasne, dzięki za przejażdżkę pełną wrażeń i do zobaczenia jutro.
Chłopak podszedł i niepewnie zbliżył się. Wiedziałam co chciał zrobić, więc ułatwiłam mu to, chociaż mogłam później żałować. Dałam mu całusa w policzek, rzuciłam pospiesznie do jutra, wbiegłam na werandę i zniknęłam za drzwiami. Uśmiech nie schodził mi z twarzy. Pobiegłam szybko do pokoju i rzuciłam się na łóżko.
Wybrałam numer do Grace i zadzwoniłam. Niestety włączył się głos odpowiadający, że nie ma takiego numeru. Zdziwiłam się i ponownie wcisnęłam zieloną słuchawkę. Sytuacja się powtórzyła. Nagle przypomniałam sobie, że Grace przed moim wyjazdem dała mi jakąś kopertę. Do tego czasu jej nie otworzyłam. Przeszukałam rzeczy i wreszcie odnalazłam zgubę. Byłam niemal pewna, że napisała mi w niej nowy numer telefonu. Niestety nie wiedziałam wtedy, jak bardzo się mylę..


***

Hej! Jest nowy rozdział :) Długo się nad nim zastanawiałam, co, jak, gdzie i kiedy, ale nareszcie jest gotowy! Nie powiem, jestem z niego zadowolona. I to bardzo. Czekam na wasze opinie i zapraszam za tydzień na kolejny rozdział! 

I JESZCZE JEDNO NAJWAŻNIEJSZE! ♥  DZIĘKUJĘ WAM ZA PONAD 1000 WYŚWIETLEŃ! JESTEŚCIE KOCHANI I  NIESAMOWICI! JESZCZE RAZ WIELKIE DZIĘKI!!! ♥♥♥